Η σημασία του παιχνιδιού για τη σωστή ανάπτυξη του παιδιού, έχει επισημανθεί από την επιστήμη της παιδαγωγικής, της ψυχολογίας, της κοινωνιολογίας κλπ. Μέσα από το παιχνίδι το παιδί εκφράζεται, ενεργοποιείται, εξελίσσεται, ψυχαγωγείται, κοινωνικοποιείται και αναπτύσσει την επιδεξιότητά του.
Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία παιχνιδιών και πολλά από αυτά σχετίζονται με τη σωματική άσκηση ή περιλαμβάνουν κάποια κίνηση. Για το λόγο αυτό, το παιχνίδι μπορεί να συνδυαστεί πάρα πολύ εύκολα με τις σωματικές ασκήσεις που περιλαμβάνονται στον τομέα της φυσικής αγωγής.
Τα παιχνίδια φυσικής αγωγής, αποτελούν ένα μέσο για την απόκτηση γνώσεων και την ενίσχυση δεξιοτήτων που αλληλοσυνδέονται με άλλους γνωστικούς τομείς και προσεγγίζονται διαθεματικά με άλλα γνωστικά αντικείμενα. Στο δικό μας καθημερινό πρόγραμμα δραστηριοτήτων, τα παιχνίδια φυσικής αγωγής αποτελούν ευχάριστο συμπλήρωμα και εκτελούνται με πολλαπλές ασκήσεις ενεργοποίησης σώματος, συντονισμού μελών και κλιμακωτές ιστορίες που διανθίζονται με κινήσεις και ομαδικές δράσεις.
Σας δίνουμε μια γεύση από μια τέτοια κλιμακωτή ιστορία που ξεκινά με ασκήσεις προθέρμανσης και ενεργοποίησης και καταλήγει στα κυρίως παιχνίδια φυσικής αγωγής βασισμένα σε κατευθυνόμενη ιστορία…
Το Πάρκο Με Τα Αγάλματα
Δραστηριότητα 1η: «Σποράκια Που Γίνονται Δέντρα Με Φρούτα»
Φτιάχνουμε έναν κύκλο και αρχίζουμε να κουνάμε μόνο τα χέρια μας όπως θέλουμε (μουσική υπόκρουση: Yann Tiersen “la valse d’ Amelie”). Στη συνέχεια, κουνάμε μόνο το ένα μας πόδι! Έπειτα το κεφάλι μας μόνο και μετά τα δύο πόδια! Η δραστηριότητα συνεχίζεται με απομονωμένη κίνηση ενός μόνο μέρους του σώματος.
Ολοκληρώνοντας αυτές τις κινήσεις, συνδυάζουμε κεφάλι με δάχτυλα χεριών! Πόδια και ποπό! Η δραστηριότητα συνεχίζεται με συνδυασμό δύο μελών του σώματος. Κάποιοι συνδυασμοί είναι πιο εύκολοι, όπως δάχτυλα χεριών και κεφάλι, κάποιοι είναι πιο δύσκολοι, όπως ώμοι και ποπός. Οι εύκολοι συνδυασμοί είναι ένα ερέθισμα να αναπτύξουν τα παιδιά συνείδηση του σώματός τους και μια εισαγωγή στην έννοια της απομόνωσης των μελών του σώματος. Οι πιο δύσκολοι συνδυασμοί είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε κάτι πιο απαιτητικό ή και να διασκεδάσουμε, αφού κατά τη διάρκεια της προσπάθειας οι κινήσεις γίνονται όλο και πιο αστείες!
Δραστηριότητα 2η: «Συζήτηση»
Ρωτάμε τα παιδιά, εάν θυμούνται τι είναι τα αγάλματα, πού τα βλέπουμε, από τι υλικό είναι φτιαγμένα και πώς είναι. Αφού απαντήσουν στις ερωτήσεις, λένε τη γνώμη τους και τις εμπειρίες τους. Έτσι, προκύπτει μια συζήτηση για τα αγάλματα, τα υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία τους, την έμπνευση του καλλιτέχνη, τα σχήματα που μπορούν να έχουν, τους τίτλους που μπορεί να έχουν, τους χώρους που μπορούμε να τα τοποθετήσουμε και ό,τι άλλο προκύπτει σαν ερέθισμα, από τις παρατηρήσεις των παιδιών μας.
Δραστηριότητα 3η: «Γλύπτες Και Υλικά»
Γινόμαστε ζευγάρια. Κάθε ζευγάρι αποτελείται από τον Γλύπτη και το Υλικό. Ρωτάμε τα παιδιά τι υλικό είναι κι εκείνα μας απαντούν (πηλός, σίδερο, μάρμαρο, γυαλί κλπ.). Μόλις βάζουμε τη μουσική, κάθε «γλύπτης» ξεκινάει να φτιάχνει με το «υλικό» του ένα άγαλμα!
Όταν τελειώνει η μουσική τα αγάλματα μένουν ακίνητα και οι γλύπτες περνούν δίπλα από όλα τα αγάλματα για να τα θαυμάσουν!
Επαναλαμβάνουμε τη δραστηριότητα αλλάζοντας ρόλους (οι γλύπτες γίνονται «υλικά» και τα υλικά «γλύπτες»).
Διευκρινίζουμε ότι οι γλύπτες βάζουν και τίτλο στα έργα τους. Είναι εντυπωσιακό το πόσο ευφάνταστους τίτλους μπορούν να βρουν!
Δραστηριότητα 4η: «Πόζες»
Χορεύουμε με τη μουσική όπως θέλουμε. Όταν η μουσική σταματά, μένουμε ακίνητοι σε μια πόζα. Κάθε φορά που επαναλαμβάνουμε, σταματάμε σε μια καινούργια πόζα!
Δραστηριότητα 5η: «Κολλημένοι»
Χορεύουμε όλοι με τη μουσική και μόλις σταματήσει γινόμαστε ζευγάρια και κολλάμε τα χέρια μας! (μουσική υπόκρουση: Rene Aubry “plaisirs d’ amour”). Η μουσική αρχίζει ξανά και μόλις σταματάει, κολλάμε τα πόδια μας! Κάθε φορά επαναλαμβάνουμε, προτείνοντας διαφορετικά μέρη του σώματος να «κολλήσουν» όπως: πλάτες, γόνατα, κεφάλια, δάχτυλα. Τέλος, χορεύουμε ξανά, όπως μας αρέσει και μόλις σταματήσει η μουσική, κολλάμε όλοι μαζί!
Δραστηριότητα 6η: «Το Πάρκο Με Τα Αγάλματα»
-ένα παραμύθι για να το παίξουμε-
Αφήγηση: Στο κέντρο της πόλης υπήρχε ένα μεγάλο πάρκο με δέντρα και πολύ χώρο για παιχνίδι. Υπήρχαν ακόμη μερικά όμορφα αγάλματα: καβαλάρηδες καθισμένοι στα άλογά τους, χορεύτριες, λιοντάρια, σκύλοι, γάτες, σοφοί, ένας μεγάλος αετός…
Όταν οι άνθρωποι έρχονταν στο πάρκο περπατούσαν γύρω από τα αγάλματα και τα θαύμαζαν. Μερικές φορές κάποιο παιδί τα ακουμπούσε για να νιώσει από τι ήταν φτιαγμένα. Κάποια ήταν φτιαγμένα από πέτρα, κάποια από μέταλλο, κάποια από μπρούτζο. Μερικοί άνθρωποι σκέφτονταν: «Στέκονται τόσο ακίνητα, δεν μπορούν να κουνηθούν καθόλου. Πρέπει να είναι πολύ βαρετό να είσαι άγαλμα».
Οι άνθρωποι, τίποτα δε γνώριζαν για το τι γινόταν τα μεσάνυχτα, όταν εκείνοι είχαν πάει από ώρα στα σπίτια τους και κοιμόντουσαν στα κρεβάτια τους…
Να λοιπόν τι γινόταν: Όταν το μεγάλο ρολόι της εκκλησίας έδειχνε 12 η ώρα τα μεσάνυχτα, όλα τα αγάλματα ζωντάνευαν! Έφευγαν από τις θέσεις τους και διασκέδαζαν. Οι καβαλάρηδες πάνω στα άλογά τους που κάλπαζαν μέσα στο πάρκο, ο σκύλος κυνηγούσε τη γάτα, οι χορεύτριες κινούνταν με χάρη, το λιοντάρι προχωρούσε ανάμεσα στους θάμνους, ο αετός πετούσε ψηλά στον ουρανό.
Αλλά μόλις το ρολόι χτυπούσε 1 η ώρα, όλοι πήγαιναν πίσω στις θέσεις τους και γίνονταν πάλι αγάλματα. Κι όταν το επόμενο πρωί έρχονταν πάλι οι άνθρωποι στο πάρκο και έβλεπαν τα αγάλματα να στέκονται τόσο ακίνητα, δεν είχαν ιδέα πόσο διασκέδαζαν την προηγούμενη νύχτα.
Κυρίως Δράση: Αφηγούμαστε το παραμύθι στα παιδιά και τα αφήνουμε να αποφασίσουν τι άγαλμα θα γίνουν και τι στάση θα πάρουν με το σώμα τους. Για να αναπαραστήσουμε ότι το ρολόι χτυπάει μεσάνυχτα, χτυπάμε 12 φορές το ταμπουρίνο μας. Σε κάθε χτύπο, τα αγάλματα ζωντανεύουν σιγά – σιγά και τα παιδιά δοκιμάζουν διαφορετικές πόζες ανάλογα με την εξέλιξη της δράσης.
Η ώρα της διασκέδασης στο «πάρκο» είναι η ώρα που τα παιδιά εκφράζονται ελεύθερα. Δοκιμάζουν κινήσεις ή ήχους ανάλογα με αυτό που δείχνει το άγαλμα που επέλεξαν. Παίζουν ακόμη σε ζευγαράκια ή σε μικρές παρεούλες.
Όταν το ρολόι (δηλαδή το ταμπουρίνο) χτυπά μία η ώρα, ξαναγίνονται αγάλματα. Πρέπει όμως να θυμούνται ακριβώς τη θέση τους στο χώρο και τη στάση τους. Έτσι, μαθαίνουν να περνάνε από την ελεύθερη – αυτοσχεδιαστική κίνηση, στην οδηγημένη – συγκεκριμένη και αντίθετα. Η δράση επαναλαμβάνεται 3 – 4 φορές και τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να υποδυθούν διαφορετικό άγαλμα κάθε φορά!